"Familia Romana" Gaditana


      Hebdomade exeunte donum accepi admodum inopinatum, quippe qui discipuli sex qui in studia Humanitatum incumbunt primo Grado academico, fabulam perlepidam c.n. "Thunnus cum garo" non tantum per se ipsi egerint, me nesciente, sed etiam pelliculam instruxerint atque subincriptiones et Latine et Hispanice addiderint. Oculi mei magistrae nihil spectauerunt umquam "salsius" quam hanc luculentam fabellam in qua Familia Romana apparet scilicet Gaditana, id est mater Aemilia (Rocío) et pater Iulius (Julio) et filia Iulia (Jéssica) et ancillae Syra (Cristina) Deliaque (Mª José) et fabulator (Norberto), quibus omnibus gratias plurimas ago imo ex corde!


           Fabulam actam esse haud permirifice atque haud pauca menda lapsa esse liquet, sed fere miraculum uidetur discipulos nostrae miserrimae grauisque Hispanicae Studiorum Vniuersitatis posse talia agere, nam ego ipsa hos discipulos qui plerique linguae Latinae non studuerunt umquam uel eam didicerunt abhinc tantum temporis spatium ut omnium rudimentorum obliti sint, linguam Latinam docui solum per decem hebdomades (circa quadraginta horas coram eis) a mense medio Februario usque ad mensem Maium. 

        Breui uero probatio finalis his strenuis discipulis erit atque etiam hic annus academicus unus ultimusque erit in quo in studium linguae Latinae incumbent. Ego reuera potuissem eos docere tantummodo cultum Graecum Latinumque atque historiolas facetas deorum Romanorum uel compendiosam historiam Imperii Romani eiusque litteras (omnia uidelicet Hispanice). Potuissem certe, sed malui haec lingua Latina docere per Familiam Romanam quae saeculo I p. Ch. n. magna in uilla habitabat prope Tusculum quod oppidum est situm in uia Latina inter Romam et Capuam.

       Fortasse haud multas res grammaticas didicerint (propter paucas scholas quae nobis fuerunt), sed saltem pro certo habent linguam Latinam non esse  taediosam neque difficiliorem quam aliam linguam peregrinam.

      Fruimini beneuolentes!


Fabula c.n. "Thunnus cum garo" peracta a discipulis Gaditanis primi "Gradus Humanitatum"


Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

De reditu

   Post dies aestiuos insolitos et uentosissimos et non tam feriatos quam ipsa uoluissem, et postquam iucunde absoluissem quoddam negotium Matritense, quod mense Augusto exeunte mihi faciendum fuit (de quo plura uobis alias aperiam), reditus tamen in Academiam mense ineunte Septembri tam dulcis quam in domum non fuit. Facultatis aura praerancida redolebat. Capsula epistularum electronicarum denuo mihi imminebat plenissimam dum magis in dies complebatur. Academici coetus me exspectabant insulsi. Probationes quoque discipulis paraui easque recens aestimaui, quas plerique superauerunt non inlaudabiles, sed unum exercitium legi uel pessimum omnium quos umquam, nisi memoria fallitur, euolui. Quomodo aliquis philologiae latinae studere sponte cupit et linguam Latiam pulcherrimam magnopere obterere et calcare potest? Unum aut alterum exemplum quasi crimina laesae Latinitatis afferre possem, ut disceretis me non mentiri neque uerba exaggerare. Sed melius est facinus hoc nunc praetermittere e
Leer más

Angiportum perangustum

Imagen
     Nudius tertius frater, qui alio in oppido Baetico procul a me habitat, imaginem quam in parte sinistra inspicere potestis, lectores candidi, ad me per telephonum gestabile nuntiolo electronico misit, captam dum ipse ambulabat, utpote qui nomine viae viso statim mei recordatus sit.    Sine coloribus vel potius luminibus et umbris descripta imago mihi admodum placuit non tantum quod videlicet testimonium amoris fraterni est verum sincerumque, sed etiam quod semper delectata sum imaginibus ope lucis expressis eis quae ex prima fronte visum fallunt.    Nam ubi primum imaginem spectavi, eam inversum positam esse putavi necnon eius prospectum falsum esse, nam pars clarior imaginis quasi caelum esse videbatur, pars obscurior quasi terram sive mare. In loco autem medio lineae parallelae et tranversae secare videbantur horizontem.     Deinde fenestram externam sive potius maeonium labyrinthi a transeuntibus foris intuitum esse existimavi, ubi pars obscurior tamquam tectulum
Leer más

Orbergiana uaria

Imagen
His in diebus ante ferias Natalicias ualde cumulata sum diuersis laboribus. Praeter sessiones scholasticas in auditorio ministratas et coetus academicos usitatos, mihi legendus est inter alios quidam liber de artibus memoriae saeculo XVI scriptis ad existimationem conficiendam quae in lucem edita erit nostris in commentariis periodicis qui Calamus Renascens inscribuntur, necnon mihi petenda est quaedam probatio laboris peruestigandi per ultimum sexennium . Nihilominus, primarum sessionum Latinarum in Gradu "Humanitatum", qui dicunttur, usque ad diem hodiernum rationem ducere placeret mihi quae nonnullos abhinc menses tantum euoluere libros Orbergianos incohaui. Quindecim alumni in matriculam relati sunt eique inter uiginti et sexaginta annos nati, sed in auditorio assidue adsunt decem. Ad summatim laeta sum, quia plerique uidentur discere plus minusue alacriter. Proxima hebdomade probationem feci: tantummodo una alumna reprobata est. Impraesentiarum in studium cap
Leer más