Querela Pa[stri]cis

A Consaluo nostro maxime industrio de Felice Sánchez Vallejo (1914-2004), sodale Societatis Iesu, certior facta sum deque eius Anthologia Breuiter, sed Quotidie nuncupata, quae complectitur 365 paginas Latinas, unam in singulos dies anni, quae dicuntur ita allicientes, ut lectori nec opinanti, tantummodo confiso litterarum uiribus suis et grammaticae rudimentis, obiciat facultatem Latine legendi, pagina diaria euoluta. Optimae enim sententiolae operi praesunt haec:

INCOMPARABILIS EST LINGVAE LATINAE DIGNITAS ET AMOENITAS

PVDEAT LATINVM NON LATINE LEGERE

Certe hodie non solum me pudet auctores Latinos et antiquos et recentiores non Latine legere, -utpote quorum plerumque dignitas atque amoenitas mihi sint incomparabiles-, sed etiam mihi placet Latine euoluere "blogatores", quicumque et quaecumque impraesentiarum linguarum regina utuntur ad cogitationes suas exprimendas, propterea quod hoc sibi uult tum linguam Latinam uiuam esse, tum quid de mundo moderno cogitent homines plerumque anonymi, ubicumque terrarum sunt, docti bonique dicendi agendique, me scire posse.

"Sunt enim in nostra tempestate plurimi qui panno uestiantur libenter qui sit contextus ex lato illo Ciceronis stamine et presso Plinii subtegmine. Alii, quia frigus fortasse metuunt, conantur ut euoluant scrinia Carmentae, unde peplum surripiant aptandum sibi."

Quamobrem cum Pastrix tacere decreuit, nonnulli uiri egoque ipsa ei obuiam iuimus ad eius consilium mutandum. Querelam Pastricis legimus de eius taedio erga statum rerum miserum suae terrae (omnium terrarum, ego uero addam) ideoque de sterilitate dicendi, quippe qui, nisi de rebus politicis, de quibus loqueretur, admodum nesciret.

Non autem puto me ipsam praeter modum eum extulisse, cum dicerem "nullum Interrete Latinum sine commentariis politicis Pastricis", sicut inspici potest plurimis in annotatiunculis ei dicatis.

Etenim heri Baracus Obama Nobelianum Pacis Praemium sumpsit atque orationem de bello iusto habuit. At postquam uerba a praeside Imperii uel potentissimi rebus militaribus prolata colorumque rhetoricorum plena audiui et perlegi, me ipsam interrogaui utrum iniqua pax non semper iusto anteferenda esset bello. Statim recordata sum illius operis Erasmiani cui titulus Querela Pacis est (quod opus legi quoque potest, etiamsi haud integre, illa in pagina Felicis Sánchez Vallejo).

Quamquam Erasmus responsum mihi optimum praebuit sua in Pacis Querela:

VIX VLLA TAM INIQVA PAX, QVIN BELLO VEL AEQVISSIMO SIT POTIOR

mihi tamen placeret scire quid de pace iniqua et de bellis iustis et de statu rerum moderno existiment homines docti ut Nemo Floridensis (qui nouum diem, ubi "tandem fortasse, cum iterum iustitia et pax et animi sani polleant, iterum decus nobis fiet nomen nostrae reipublicae" celebrauit), et boni ut Thersites Caesaraugustanus (qui memorias hominis qui traminem tromocraticum tandem reiecit et uias democraticas sequi decreuit, nuperrime legit), et studiosi ut Jaume Catalanus, et prudentes ut Aluarus Matritensis, et cordati ut Consaluus Escurialensis, et sapientes feminae ut Alhana et Diana et Valodia et Raphaela (nostris in temporibus milites quoque mulieres sunt), et optimi ut Stephanus Rocca Italicus et Irisatus Iaponicus et Ioannis Paulus Murgensis et multi alii, sed maxime magister Francogallicus Pastrix, qui duos abhinc menses de Nobeliano Pacis praemio Baraco Obama tributo opinatus est.

Quid hodie collega Francogallicus de oratione Obamae censeret, mihi cordi esset. Valeas semper multum, optime magister!

***

Obamae orationis Anglica transcriptio