Sermones hodierni

Michaelis von Albrecht Sermones (2021)

      Abhinc tres quattuorve hebdomades librum luculentissimum accepi manibus grandaevis Latine scriptum. Versio Theodisca additur, sed cum hanc linguam pro dolor! minime callerem, tantummodo verba Latina oculis gusto. Liber 'Sermones' decem continet Flaccum illum redolentes, quos magister et philologus Germanus humanissimus ibrum Sermonum nomine Michael von Albrecht concinnavit de his argumentis: 

   

     -Sermo I: De hominum curiositate

     -Sermo II: De alimentis dissipatis  

     -Sermo III: De canibus 

     -Sermo IV: De rerum futurarum scientia 

     -Sermo V: De aëribus aquis locis 

     -Sermo VI: De nova peste 

     -Sermo VII: De armis 

     -Sermo VIII: De rerum veritate non neglegenda 

     -Sermo IX: De senum utilitate 

     -Sermo X: De mercium praeconiis 

     Auctor doctissimus et humanissimus res praeteritas et hodiernas simul tractat in his sermonibus iucunde et eleganter concinnatis, ex quibus Sermones I, IV et IX vobis nunc seligo.

      Sermone primo admodum fructa sum et maxime mihi placuerunt versis ii quibus magister ille dulciter simulque acriter dixit, sicut haec (vv. 33-35):       

     Nonne vides, auceps mundi studiose remoti,

     quam procul a nobis stella absit proxima? Lucis

     inde venit radius quartum post languidus annum.      

vel haec quae luce clariores sunt (vv. 69-73): 

     Automatis currus, aëroplana multa reguntur,  

     aurigaque carent, homo inutilis esse videtur.             

     Automatis populos facile est abolere tyranno, 

     Post nos automatis inter se bella gerentur, 

     Terraque erit Luna tum desolatior ipsa.

Tandem aliquando sermonis quasi vitae metam tangimus,quae nihil verius ostendit nisi hoc (vv. 136-138): 

     Denique Musarum latices cum exhauseris omnes, 

     quam nostra haec Tellus sit pulchra et amoena videbis. 

     Nec iam Daedaleos cupies temptare volatus.

       Sermo IV De rerum fururarum scientia agitur atque inter quendam patrem familias, qui de filiae suae tempore futuro sollicitatur, et Tiresiam novum, qui Roberti Jungk (1913-1994), viri periti rerum futurarum, partes agit, per centum et decem versus producitur. Pater ille familias initium sic capit:

     A: Martius ecce venit mensis, quo filia nostra 

     aetatis quintum, dis si placet, exiget annum. 

     Instruere hanc cupio. Vitae genus eligat, aptas 

     Ediscatque artes, annis ter quinque peractis                   5 

     Perspicere ut possit, tempus quid postulet illud. 

     Scripsisti »Tempus iamiam coepisse futurum.« 

     Vindobonaeque doces doctrinam, docte, futuri. 

     Sed quid vestra cohors poterit praedicere certi? [...]

   Cum saeculum XXI pugnam et contentionem inter Civitates Americae Foederatas et populum Sinensem laturum esse plane videretur, Tiresias ille novus inter alia patrem monet iuvenes nostrorum temporum, qui in plagis Occidentalibus versantur, linguam Sinicam callere, utpote qui iuvenes Sinicos intellegere possint eos qui invicem per sermonem Latinum patrimonium nostrum et radices Europaeas discere deberent, si pacem et concordiam in orbe terrarum averemus (vv. 45-47):

     Europam ut noscant, linguam illis trade Latinam

     Ex illis contra tua filia Sinica discat.

     Qui dabit, accipiet: donantur mutua dona.

       Sermo IX denique colloquium est inter senem et adolescentem De senum utilitate inscriptum. Noster vates hodiernus hoc carmen composuit postquam anno 2020 cantinelam quandam popularem audivit a pueris cantitatam c.t. «Meine Oma ist ‘ne alte Umweltsau» (scil. nisi pessime intellexi: "Avia scrofa est, quae rerum naturam lutat"), quae in pagina retis omnium gentium 'YouTube' nuncupata facile inveniri potest. Sermo IX versibus nonaginta et sex constat, quorum duodecim priores vobis offero: 

                        De senum utilitate   

                    A: Senex B: Adulescens   

     A: Audio dum pueros aviae qui iurgia cantant, 

     immo «suem» perhibent, purum quoniam aëra spurcet, 

     irascor. Resequi est animus: «Porcelle, quid audes?» 

     Magna senum fuerat quondam reverentia.... B: Priscis 

     siqua fides senibus de se scribentibus... A: Atqui                       5 

     pauca adulescentum nobis documenta relicta. 

     Enuclea, quid de senibus Romana iuventus 

     dixerit! B: Ast equidem non miror, docte Catulle, 

     quod duros ais esse senes nimiumque severos! 

     A: Occidit ante diem. Vixisset longius! Acre                            10 

     iudicium factum paulatim mitius esset. 

     Graecorumne ille est lasciva exempla secutus? [...] 

     Reliquum perlegere vobis licet hoc in nexu, ubi peregregius Michael ab Albrecht satiram doctam elegantemque nostri aevi cum sale recens miscuit.

      Gratias ex imo corde Michaeli ab Albrecht ago plurimas pro libro donato, quem in pegmatibus librorum huius Scriptorii insulsi magno cum dilectu honoreque condam atque maxime discipulis meis magna cum voce libenter commedabo, quippe cuius scopus postremus et praecipuus sit hic: iuvenes scilicet ad optimas virtutes erudire idque maxime per linguas Graecam Latinamque, quae sunt instrumenta videlicet vividiora atque aptiora ad Humanitatem colendam.