Vota reconvalescentiae trigae

     Postquam a quodam conventu Nebrissensi nuper celebrato domum reveni, morbo Covid affecta sum. Quamquam nunc crebro non tussio neque pituita nasi molestissima mihi est neque febricito, adhuc aegroto, nam caput multum mihi dolet. Anna Elissa Radke nudius tertius ad me misit epistolium, quo nuntiabat libri quarti versionem illius seriei ad Ucrainam dedicatae c.t. FUNDA DAVIDIS, iam fere paratam esse. Huius libri tertia et ultima pars redolet dulcem et tenerrimam spem, nam pueri et puellae sunt qui partes primas agunt hoc in magno theatro mundi per vitam simplicem et cottidianam Gregorii et Catharinae, liberorum optimae feminae et doctae magistae Ucrainensis, amicae Annae Elissae carissimae nomine Ludmillae, atque nunc quoque mihi amicae.

        Huic volumini quarto optima poetria rogavi me praefatiunculam adponere et gratanter feci. Etiam Anna Elissa prooemium poeticum concinavit in quo ea ipsa, Ludmilla et ego quasi equae sorores trigam trahentes videbamur. Sed certa illa ipsa de valetudine mea pessima, haec vota composuit, quae compartiri aveo vobiscum, lectores et lectrices mei fideles:

Victoria trigā vecta (s. I a.C.)

         Vota reconvalescentiae trigae (Ludmilla et Elissa Sandrae) 

          Ad Sandram Ramos morbo affectam 

           Quare claudicat illa triga equarum 

          vel chorea trium illa Gratiarum? 

          Virus occupat inferam laryngem 

          Hispanae miserae meae sororis. 

          Ergo sollicitae tibi salutem 

          optamus: revalesce, cara amica! 

          Unica est Ucraina nostra cura, 

          mox nostra unanimis vovetque triga: 

          „Esse nos tibi semper adfuturos!“