De insula quadam Volcania

     Domum modo redii ex fortunata quadam insula Lusitana eaque Volcania medio Oceano Atlantico aduersum oram Africanam sita, cui nomen "Madeira" est. Nulla quidem uestigia Romana illic insunt, quia primi incolae insulam circa saeculum quintum et decimum habitauisse dicuntur, sed alia mira et antiqua et recentiora spectauimus.
     Quid ergo in medio mari agebas, Alexandra, in extremo, ut aiebant, Occidente?
   Nihil arcanum neque inusitatum, lector mi fidelis: nempe colloquium quoddam de patrimonio alimentario 'Diaita' nuncupatum a collegis Lusitanis celebrabatur, cui, ubi primum de eo certiorem me fecerunt, nomen statim dedi meum. Nam de quo argumento meliore acroasim habere ipsa possim quam de condimento illo candido et diuino, quod "(post Deum et Solem) unicum sit principium solaque origo, propagatio atque augmentum unicum cunctorum uerum, ex quo maximus totius Mundi thesaurus et maximae diuitiae erui queant"?


Ora maritima insulae Volcaniae 
'Macellum Agricolarum' nuncupatum 
Fructus diuersi et exotici exhibebantur uenales in macello
Colloquium DIAITA eruditissimum celebrabatur in Collegio Iesuitarum
Acroasis sapidissima de modo gustandi uini (Madeirensis scilicet).
Vinum anni 1902 primis labris gustauimus.
Interanea insulae qua olim flumina ignea fluebant
Cella uinaria antiqua
Mulier insularis potionem communem nomine 'Poncha'  parat dulcissimam
Cursores c.n."Carreiros" carrulos cistae parant ad uiam cliuosam descendendam  
Carrulus cistae et petasus cursoris ductorisque
Domuncula quaedam communis insulae
Ex altissima parte insulae prospectus

    Placuit denique nouissimum iter uariis causis: primum propter feminas et uiros mihi comitatos atque a me illlic notos, ut Nicolettam, ortu Graecam sed iam decem annos in Insula Legionensi (in uico uicino -rem miram!) me nesciente uersantem; deinde ob uerba cuiusdam auditoris Brasiliani comissimi, qui mihi commendauit librum quendam, necnon cuiusdam profestricis Barcinonensis, quae monuit me atque hortata est, ut non relinquam uiam salis a me ipsa incohatam; postremo et maxime quod reformationes in melius mea in uita prospexi ex insula hac fortunata et Volcania. 

     Vbi ergo proximum iter facies, Alexandra? 
     Valentiam, candide lector, Romae et re et nomine, ut aiunt, aemulam. 

Comentarios

  1. Nemo Oudeis7:08:00

    Sit tibi iter Valentinianum tam felix quam erat iter in insulam illam fortunatam!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sandra Ramos14:22:00

      Felix atque iucundum fore spero iter Valentinum necnon... Latinissimum! Nam Thesim Doctoralem a discipula Latine loquente scribenteque defensam gratanter iudicabo (Deis superis uolentibus!).

      Eliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

De reditu

   Post dies aestiuos insolitos et uentosissimos et non tam feriatos quam ipsa uoluissem, et postquam iucunde absoluissem quoddam negotium Matritense, quod mense Augusto exeunte mihi faciendum fuit (de quo plura uobis alias aperiam), reditus tamen in Academiam mense ineunte Septembri tam dulcis quam in domum non fuit. Facultatis aura praerancida redolebat. Capsula epistularum electronicarum denuo mihi imminebat plenissimam dum magis in dies complebatur. Academici coetus me exspectabant insulsi. Probationes quoque discipulis paraui easque recens aestimaui, quas plerique superauerunt non inlaudabiles, sed unum exercitium legi uel pessimum omnium quos umquam, nisi memoria fallitur, euolui. Quomodo aliquis philologiae latinae studere sponte cupit et linguam Latiam pulcherrimam magnopere obterere et calcare potest? Unum aut alterum exemplum quasi crimina laesae Latinitatis afferre possem, ut disceretis me non mentiri neque uerba exaggerare. Sed melius est faci...
Leer más

Angiportum perangustum

Imagen
     Nudius tertius frater, qui alio in oppido Baetico procul a me habitat, imaginem quam in parte sinistra inspicere potestis, lectores candidi, ad me per telephonum gestabile nuntiolo electronico misit, captam dum ipse ambulabat, utpote qui nomine viae viso statim mei recordatus sit.    Sine coloribus vel potius luminibus et umbris descripta imago mihi admodum placuit non tantum quod videlicet testimonium amoris fraterni est verum sincerumque, sed etiam quod semper delectata sum imaginibus ope lucis expressis eis quae ex prima fronte visum fallunt.    Nam ubi primum imaginem spectavi, eam inversum positam esse putavi necnon eius prospectum falsum esse, nam pars clarior imaginis quasi caelum esse videbatur, pars obscurior quasi terram sive mare. In loco autem medio lineae parallelae et tranversae secare videbantur horizontem.     Deinde fenestram externam sive potius maeonium labyrinthi a transeuntibus foris intuitum esse...
Leer más

Orbergiana uaria

Imagen
His in diebus ante ferias Natalicias ualde cumulata sum diuersis laboribus. Praeter sessiones scholasticas in auditorio ministratas et coetus academicos usitatos, mihi legendus est inter alios quidam liber de artibus memoriae saeculo XVI scriptis ad existimationem conficiendam quae in lucem edita erit nostris in commentariis periodicis qui Calamus Renascens inscribuntur, necnon mihi petenda est quaedam probatio laboris peruestigandi per ultimum sexennium . Nihilominus, primarum sessionum Latinarum in Gradu "Humanitatum", qui dicunttur, usque ad diem hodiernum rationem ducere placeret mihi quae nonnullos abhinc menses tantum euoluere libros Orbergianos incohaui. Quindecim alumni in matriculam relati sunt eique inter uiginti et sexaginta annos nati, sed in auditorio assidue adsunt decem. Ad summatim laeta sum, quia plerique uidentur discere plus minusue alacriter. Proxima hebdomade probationem feci: tantummodo una alumna reprobata est. Impraesentiarum in studium cap...
Leer más