Omnia mutantur, nihil interit

Omnia mutari, nihil interire quidam poeta olim cecinit elegantior, cui hodie facile credere possum, cum circa me omne subito mutatum sentio, essentia quidem conseruata. Nam cum fere uno abhinc anno nonnulla in melius mutari atque aliquid noui adferre statui sereno animo uultuque hilaro aduersis fluctibus et uentis occurrentibus, hoc in scriptorio sola eram, tantum uirtute duce et fortuna comite et ductore Retis omnium gentium caelo. Mentior, praeterire non possum meum Ludouicum Charlo, unicum sodalium semper ab initio apud me.

Primus qui meum scriptorium uisitauit carus Thersites fuit, deinde unus aut alter ingressus egressusque est, donec prima aestatis aura mihi attulerit sapientem Neminem. Diebus autumnis plurimae Latinae paginae aestiuis Interretialis solis radiis calefactae floruerunt et paulo post mea prima alumna intrare ausa est ad Latine scribendum et gelidos inter dies brumales iuuenes cordati dulcia dona Natalicia reliquerunt.

Vt uidere potes, mi iunior amice Jaume, mori ad renouandum necesse non est: Omnia mutari possunt, ut poeta dixit (qui passiua uerbi uoce usus est, quia forsitan sic agentes sileret ignotos uarios diuersosue), nihil intereunte. Sed de Philologia Classica, quid tibi dicam? Si omnia mutantur, ea quoque mutabitur, sed mutatio lentissima erit, nisi Cassandra fallitur, et nescio an ego ipsa uideam. Vtinam tu...!

Mala sunt moderna tempora poesi, mi dulcis Ludouice. Sed ad poemata Lusitana gustanda semper optima hora est. Multum nos delectauit, me et amicam Baeticam, illud carmen a Ruy Belo compositum, quod timida a femina in linguam Latinam translatum est (integrum legi potest in annotatiunculis commentarii superioris. Ego quoque commota fui): "Mare, mulier: modus alicui ualedicendi". Spero fore ut poematis inscriptio non significet tuam ualedictionem mei scriptorii!

Pro certo sciebam tibi, mi optime amice Stephane, placiturum esse illud "nullum uiolentum perpetuum". Mihi quoque cordi est "naturam non facere saltus", congruens superioribus cum uerbis Ouidianis. Nihilominus, "hic Rhodus, hic saltus": non oblita sum tuorum opusculorum quae libenter euoluo. Breui quoddam poema Latinum "per se" illustrare experiar, quod hoc in scriptorio uidebis.

Quam pergratum est mihi hoc in loco primum legere uerba Latina scripta ab homine qui aurâ uescitur uitaliori quam numquam uidi! Certe illud prouerbium Hispanicum de mulieribus Latine scientibus antiquum est, mi candide docteque Xauiere, sed adhuc hodie plurimis feminis siue Latinae linguae siue aliarum disciplinarum scitis, non bonus exitus necnon crystalli tecta. Quod ad rerum naturam attinet, iuxta Aristotelem philosophi "antiperistasim" dicebant eum motum "contra naturam" qui omnia mouebat et per quem omnia mouebantur, ita ut per eum quoque omnia quiescerent: ἀντιπερίστασις πάντα (Arist. Phys. 267a18; Analyt. Post., 98ª25). Nonnullis abhinc saeculis Hispani physici "noui" iocose "antiperistaticos" nuncupabant eis qui Aristotelicis rationibus -id est, translaticiis siue scholasticis- in Scientia utebantur.

[Dictionarium Hispanicum scientiarum artiumque uocibus
a Stephano Terreros y Pando compositum, Matriti 1783-93]

Sed quamuis Aristotelis physica eiusque methodi obsoletae sint, nonnullae attentae subtilesque magni Philosophi obseruationes, meâ quidem sententiâ, pro principiis quaerendi ueritatis mutari possint, sicut illi "uiolenti motus" siue reuolutiones de quibus mentionem facis, amice mi, ualde necessarias ne entropia omnia confundat, necnon ut aequilibrium ordoque naturae restituti sint. Postremo tibi plane assentior: ut Latinitatis professores, cathedrarii, doctores uel magistri Latine loqui auderent, necessaria esset uera reuolutio!


De te, mi recentior amice Alde, oriundo ex Argentina suauis linguae Hispanicae, non dissentio: omnibus in temporibus nonnullae feminae doctae semper fuerunt eaeque praetermissae, sed plures fuerunt quibus esse (uel conari esse) doctas non siuerunt. Pergratum mihi est nouas amicitias parare. Bene exspectatus uenis. Plura scire de studiis Latinis tua in terra mihi ualde placebit, tum tuis in paginis tum hoc in scriptorio.

Niuea ex Lexintonia nobis attulisti, mi care Nemo sapiens, facetissimum colloquium Erasmianum idque omnino idoneum. Alexandra et Cassandra naturâ congruissent cum erudita Magdalia:

_______

Magdalia: Sic olim rara avis erat Abbas indoctus, nunc nihil vulgatius: olim Principes et Caesares eruditione non minus quam imperio praeminebant. Neque tamen usque adeo rarum est, quam tu putas: sunt in Hispania, sunt in Italia non paucae mulieres adprime nobiles, quae cum quovis viro queant contendere: sunt in Anglia Moricae, sunt in Germania Bilibaldicae et Blaurericae. Quod nisi caveritis vos, res eo tandem evadet, ut nos praesideamus in scholis Theologicis, ut concionemur in templis; occupabimus mitras vestras.
Antronius: Ista Deus avertat.
Magdalia. Imo vestrum erit hoc avertere. Quod si pergetis ut coepistis, citius anseres concionaturi sint, quam vos mutos pastores ferant. Videtis iam inverti mundi scaenam: aut deponenda est persona, aut agendae sunt suae cuique partes.

________

Finire tandem meas cogitationes hebdomadales cupio cum aliquo noui quod me affecit gaudio quod sim Philologa Classica:

Superiore hebdomadis fine haec inscriptio Latina graphio scripta reperta est Gaditano in theatro Romano.


Num reuera putatis, amici, illo in lapide incisum esse "LATRO, BALBE"? Hoc saltem nonnulli archaeologi raptim existimauerunt, quorum uerbis additi sunt alii errores in periodicis et foris interretialibus.

Forsitan alias dicam quid putent Gaditani philologi latini.

Nuperrime hanc definitionem, congruentem omnibus cum rebus hodie scriptis, per amicum Aldum legi:

Philologia, ars legendi lente attente prudenter

Vtinam omnia mutentur, non solum Philologia Classica moderna (aut, ut melius dicam, methodus ad linguas Classicas docendas). Spero autem fore ut rerum natura siue essentia non intereat umquam.